Machu Picchu

Machu Picchu w języku Indian Keczua oznacza stary szczyt. Jednak ta nazwa została dodana już po podboju Ameryki przez Hiszpanów. To peruwiańskie miasto oryginalnie nazywało się Patallaqta (pata - stopień, llaqta - miasto).

Według przypuszczeń, Machu Picchu mogło być nie typowym miastem, a sanktuarium Dziewic Słońca. Istnieje też teza, że Macu Picchu było posiadłością cesarza Pachacuti. Miasto zostało wybudowane w okresie jego panowania, około 1450 roku, kiedy Imperium Inków było u szczytu, ale z nie do końca wyjaśnionych powodów zostało opuszczone w 1572 roku, w czasie podboju Ameryki przez Hiszpanów. Istnieje przypuszczenie, że duża część mieszkańców zmarła na czarną ospę przywiezioną przez podróżników zanim jeszcze Hiszpanie dotarli do okolic Cuzco.

Hiszpańscy najeźdźcy nigdy nie znaleźli Machu Picchu. Miasto zostało odkryte dla świata dopiero w 1911 roku przez amerykańskiego wykładowcę z Uniwersytetu w Yale, Hirama Binghama. Jednak nie był pierwszą osobą, która tam dotarła w XX wieku. Enrique Palma, Gabino Sánchez i Agustín Lizárraga wyryli swoje nazwiska na jednej ze skał w Machu Picchu 14 lipca 1901 roku.

Machu Picchu to jeden z Nowych Cudów Świata.